Badanie szyi i węzłów chłonnych

badanie szyi

Szyję i przednie węzły chłonne powinno się badać stojąc za pacjentem. Oburącz tak, żeby obuszki 3 palców lekarza dociskały tkanki szyi do kręgosłupa szyjnego. Kolejno oceniam węzły okolicy podbródkowej, podżuchwowej i szyjnej przedniej (położone do przodu od mięśnia mostkowo-obojczykowo-sutkowego) piętra górnego, środkowego i dolnego. Taka technika pozwala określić położenie węzła lub guza, jego wielkość, ruchomość, konsystencję i sąsiedztwo. Na tej podstawie wysnuć można przypuszczenie odnośnie rodzaju patologii, z którą mamy do czynienia. Nie jest to badanie bolesne.

badanie szyi z boku

Kciuk lekarza stabilizuje rękę badającego oraz zwiększa jego skuteczność. Pacjent powinien mieć głowę skierowaną na wprost, z lekko uniesioną brodą. Badanie węzłów szyjnych przednich górnych.

badanie szyi z boku 2

Badanie węzłów chłonnych szyjnych przednich dolnych.

badanie szyi widok z tyłu

Węzły chłonne szyjne tylne należy badać stojąc przodem do pacjenta – widok od tyłu.

Badanie krtani

badanie krtani

Badanie krtani przy użyciu lusterka krtaniowego jest najmniej komfortowe dla pacjenta spośród procedur badania laryngologicznego. Nie jest jednak bolesne i nie wywołuje przykrych odruchów przy współpracy obu stron.

Pacjent otwiera szeroko usta i wysuwa języka do przodu oraz swobodne oddycha ustami. Lekarz delikatnie pociąga za język, zwykle przez gazę, a ogrzane lusterko krtaniowe umieszcza w jamie ustnej. W lusterku widzi odbity obraz struktur krtani i gardła dolnego.

Przed badaniem lusterko ogrzewa się przy użyciu strumienia ciepłej wody lub ognia lampy spirytusowej, aby nie skraplała się na nim para wodna podczas oddychania Pacjenta.